کربوهیدرات ها در دو دسته ساده و پیچیده تقسیم بندی می شوند و تفاوتی که این دو گروه نسبت به یکدیگر دارند به ساختار شیمیایی، سرعت جذب و هضم آن ها بستگی دارد.
به طور کلی سرعت جذب و هضم کربوهیدرات های ساده سریعتر از کربوهیدرات های پیچیده اتفاق می افتد.
کربوهیدرات های ساده شامل مونوساکریدها، دی ساکارید ها، الیگوساکارید ها و کربوهیدارت های پیچیده شامل پلی ساکارید ها است.
از بین ساده ترین کربوهیدرات ها گلوکز ساده ترین مونو ساکارید شناخته شده است.
گلوکز و سایر قند های ساده دارای ساختارهای حلقه ای زیر هستند:
این قندهای ساده دارای 6 اتم کربن، 12 اتم هیدروژن و 6 اتم اکسیژن هستند که تنها تفاوت این قندها با هم در قرار گرفتن اکسیژن و هیدروژن در اطراف حلقه این عناصر است.
این تفاوت های قرارگیری اتم ها در ترکیب باعث تفاوت در حلالیت، شیرینی و تخمیر شدن آن ها توسط میگروارگانیسم ها و… در خواص قندها می شود.
دی ساکارید ها از اتصال دو واحد مونو ساکارید حاصل می شوند. دو واحد گلوکز می توانند با یکدیگر پیوند برقرار کنند و یک مولکول آب از ترکیب خود جدا کنند که نتیجه این واکنش تشکیل یک مولکول disaccharide (دسته ای از قندها که شامل دو مونوساکارید) است که مالتوز از این دست مواد است.
مالتوز یا قند میوه از اتصال دو مولکول گلوکوز و لاکتوز یا قند شیر از ترکیب گلوکوز و گلاکتوز حاصل می شود. واحدهای گلوکوز می تواند با مولکول های بیشتری ترکیب شود و زنجره ای پلیمری از پلی ساکاریدها تشکیل دهند.
یکی از پلی ساکاریدها، آمیلوز نام دارد که جزء مهم نشاسته گیاهی است که با سلولز گیاهی تفاوت دارد.
دی ساکارید ها، دکسترین ها، نشاسته، سلولز، همی سلولز، پکتین که از قندهای ساده یا مشتقات آن ها تشکیل شده اند بنابراین آن ها می توانند به واحد های کوچکتری شکسته یا هیدرولیز بشوند.
