روغن بادام تلخ از درخت تلخ بادام با گل های صورتی استخراج می شود که نسبت به درخت بادام شیرین، کوتاه تر و پهن تر است. بیشتر درخت های بادام رشد یافته در حیات وحش، بادام تلخ تولید می کنند که حاوی مقدار متغیری گلیکوزید است. این ترکیب در صورت بلع، ممکن است کشنده نیز باشد و بویی مشابه با بوی بنزالدهید را از خود ساطع می کند.
همچنین این ترکیب، دارای خواص دارویی است و به عنوان استعمال خارجی نیز به کار می رود.
ترکیب شیمیایی روغن بادام تلخ
بیش از 50 درصد روغن استخراج شده از درخت بادام تلخ، دارای ترکیبات، بنزالدهید و گلوکوزید است که تحت عنوان آمیگدالین (amygdalin) نیز شناخته می شود. این ماده، تحت فرآیندهای شیمیایی به هیدروسیانیک اسید (hydrocyanic acid) سمی تبدیل می گردد. در حالی که 50 درصد دیگر حاوی اسیدهای چرب غیراشباع و همچنین ترکیبات مشابه روغن بادام شیرین می باشد.
در درخت بادام تلخ، مقداری سم نیز وجود دارد که قبل از استفاده از آن، باید مراقبت های لازم به عمل آورده شود.
فواید روغن بادام تلخ
این ماده، در واقع روغنی با اسانس قوی است که در صنعت عطرسازی و به عنوان طعم دهنده نیز به کار می رود. این روغن، برخلاف روغن بادام شیرین، قابل تبخیر است و خیلی خاصیت ویسکوز و حالت روغنی شکل ندارد.
بیشترین کاربرد این ترکیب جهت استعمال خارجی است. در حالی که، جهت استعمال داخلی بهتر است از دوز های کم استفاده شود، زیرا دوز های بالا می تواند کشنده باشد.
کاربرد روغن بادام تلخ
- بازدارنده رشد قارچ ها و عفونت باکتریایی
- به عنوان تب بر و مبارزه با اثرات سمی وارد شده به بدن (دوز کم)
- کشتن کرم ها و ویروس ها به دلیل وجود هیدروژن سیانید و بنزالدهید
- اثر تسکین آور به دلیل وجود گلیکوزید
- اثر پاک کنندگی
- جلوگیری از رشد سرطان
از جمله مزایای دیگر آن، می توان به توانایی زدودن میکروب و باکتری از روی پوست و مو در دوز های کم، اشاره کرد. همچنین، بعد از زدودن محتوای سمی، می تواند به عنوان طعم دهنده نیز به کار رود.
این ترکیب در تولید صابون های آرد بادام، قالب های لوسیونی بادام و التیام دهنده بادام و عسل برای لب کاربرد دارد. اگرچه، بادام تلخی که مورد استفاده ماست، کاملا حاوی بنزالدهید و فاقد هیدروژن سیانید است. درنتیجه، کاملا طبیعی و ایمن است.
