در حالت کلی مونو پتاسیم فسفات ممکن است به پوست و چشم آسیب بزند و باعث سوزش دستگاه تنفسی شود. پس هنگام استفاده از مونو پتاسیم فسفات رعایت کلیه نکات ایمنی الزامی می باشد. در صورت مسمومیت با این ماده راهنمای زیر را مطالعه کنید.
خطرات کار با مونو پتاسیم فسفات
تماس با چشم
تماس چشم با مونو پتاسیم فسفات ممکن است باعث سوزش آن شود. برای بهبود وضعیت چشم در این شرایط پلک را باز نگه داشته و با یک جریان آب ثابت و ملایم برای حداقل 15 دقیقه آنها را به سرعت بشویید. اگر سوزش ایجاد شد یا ادامه پیدا کرد و یا تغییرات بصری رخ داد، به مراقبتهای پزشکی مراجعه شود.
تماس با پوست
جذب مونو پتاسیم فسفات از طریق پوست محتمل نیست. در صورت تماس طولانی مدت ممکن است باعث سوزش شود. به هنگام استفاده های معمول صنعتی خطر کمی در بر دارد. برای بهبود شرایط در صورت تماس، بلافاصله با مقدار زیادی از آب و صابون حداقل به مدت 5 دقیقه بشویید. اگر سوزش ایجاد شد یا ادامه پیدا کرد، به مراقبت های پزشکی مراجعه شود. لباس ها و کفش های آلوده به مونو پتاسیم فسفات را درآورید. قبل از استفاده مجدد لباس و کفش های آلوده پاکسازی شوند. تماس مونو پتاسیم فسفات با پوست ممکن است بیماری های پوستی موجود را تشدید کند.
استنشاق
استنشاق مونو پتاسیم فسفات ممکن است باعث سوزش شدید دستگاه تنفسی شود. اگر ناراحتی یا سوزش دستگاه تنفسی رخ داد، مصدوم را به هوای تازه منتقل کنید. اگر سوزش ادامه پیدا کرد، به مراقبتهای پزشکی مراجعه شود. استنشاق محصول ممکن است باعث تشدید مشکلات تنفسی مزمن مانند آسم، نفخ (آمفیزم) یا برونشیت شود.
بلع
خوردن مقادیر زیاد مونو پتاسیم فسفات ممکن است باعث سوزش، تهوع، استفراغ، اسهال و درد شکمی شود. به منظور بهبود شرایط اگر مصدوم آگاه و هوشیار است، 2 تا 3 لیوان آب به او بدهید تا بنوشد و با زدن پشت گلو با انگشت، او را وادار به استفراغ کنید. برای این کار از طریق دهان یا دادن چیزی از این طریق، به بیمار ناآگاه بپرهیزید. بلافاصله به پزشک مراجعه شود. بدون مراقبت مصدوم را ترک نکنید. استفراغ ممکن است خود به خود رخ دهد. برای جلوگیری از خفگی ناشی از بلعیدن، سر مصدوم را پایینتر از کمرش قرار بدهید. اگر استفراغ رخ داد و مصدوم آگاه است، برای رقیق شدن بیشتر ماده شیمیایی در بدن به او آب دهید.
اثرات مزمن
این محصول شامل هیچ کدام از مواد تشکیل دهنده معین شده توسط IARC، NTP، ACGIHیا OSHA که محتمل یا مشکوک به داشتن مواد سرطانزا برای انسان معرفی شدند، نیستند.
یادداشت هایی برای پزشک
همه مراحل درمانی باید بر پایه علائم و نشانه های درد در بیمار باشد. باید در نظر داشت که امکان تماس با سایر مواد جز این ماده نیز وجود دارد. مصرف مقادیر زیادی از نمک فسفات (بیش از 0/1 گرم برای یک فرد بالغ) ممکن است به تخلیه روده و در نتیجه اسهال و احتمالاً گرفتگی عضلات شکمی منجر شود. دوز بالاتر مثل 4 تا 8 گرم به طور قطع باعث بروز همین مشکلات خواهد شد. در مورد افراد سالم، بیشتر نمک بلعیده شده در مدفوع با اسهال دفع شده و در نتیجه هیچ گونه سمیت دستگاهی را ایجاد نمی کند. مقادیر بالاتر از 10 گرم، باعث ایجاد سمیت دستگاهی می شوند. در تشخیص درمان، باید هر دو بخش آنیونی و کاتیونی مولکول لحاظ شود.
روش های درمانی زیر برای گروه خاصی از نمک های فسفات در این محصول باید به کار گرفته شود:
– همه نمک های فسفات بجز نمک های کلسیم، دارای خطر احتمالی کاهش میزان کلسیم خون هستند، پس میزان کلسیم باید کنترل شود.
– نمک های آمونیوم دارای خطر احتمالی سمیت آمونیاک هستند. علاوه بر میزان کلسیم، میزان آمونیاک و فسفات نیز باید کنترل شود.
– نمک های پتاسیم دارای خطر احتمالی افزایش میزان پتاسیم خون (هیپوکالمی) هستند که باعث بی نظم شدن ضربان قلب می شود. علاوه بر میزان کلسیم، میزان پتاسیم و فسفات نیز باید کنترل شود. علاوه بر این کنترل مستمر EKG برای تشخیص هیپوکالمی باید در نظر گرفته شود.
– نمک های سدیم دارای خطر احتمالی افزایش میزان سدیم خون هستند. علاوه بر میزان کلسیم، میزان سدیم و فسفات نیز باید کنترل شود.
مراقبت های محل کار
بهداشت شخصی یکی از مهمترین موارد کنترل تماس در محیط های کاری می باشد و این معیار عمومی باید در زمان کار یا استفاده از این محصول لحاظ شود:
- از ذخیره کردن، استفاده یا مصرف مواد غذایی، نوشیدنی ها، محصولات دخانیات یا لوازم آرایشی و بهداشتی در محل هایی که این ماده وجود دارد، بپرهیزید.
- قبل از خوردن، آشامیدن، استفاده از دخانیات، استفاده از لوازم آرایشی و یا استفاده از توالت، دست و صورت خود را با دقت بشویید.
- برای از بین بردن پاشش های ناگهانی یا تماس با این ماده، پوست در معرض قرار گرفته را به سرعت بشویید.
