اوره

اوره (Urea) ترکیب معدنی با فرمول شیمیایی CO(NH₂)₂ است که تحت عنوان کاربامید نیز شناخته می شود. این ماده محصول طبیعی واکنش نیتروژن و پروتئین است و در ادرار، صفرا، خون و تعریق پستانداران وجود دارد. از تجزیه پروتئین ها، گروه های آمین (NH₂) از اسید های آمینه پروتئین حذف می شوند سپس به آمونیاک (NH₃) تبدیل می شوند که برای بدن سمی است. کبد آمونیاک را به اوره تبدیل می کند و اوره به کلیه می رود تا توسط ادرار دفع شود. این ماده در تهیه کودهای کشاورزی، داروها، محصولات آرایشی و رزین های اوره فرمالدئید کاربرد دارد.

در این مقاله به شرح خصوصیات این ماده، روش تهیه و کاربرد های آن می پردازیم و خطرات آن را بررسی می کنیم.

خرید اوره

برای ثبت سفارش و استعلام قیمت اوره کافیست با کارشناسان شرکت مبتکر اندیشان تماس حاصل نمایید و سفارش خود را ثبت کنید تا محصول با بهترین کیفیت و مناسب ترین قیمت در اختیار شما قرار گیرد.

خصوصیات شیمیایی و فیزیکی

این ماده جامد سفید رنگ بویی مشابه آمونیاک دارد و در آب حل می شود. 

ساختار
فرمول شیمیایی	CO(NH2)2
نقطه ذوب	132-135 °C
نقطه جوش	332.48 °C
چگالی	1.335 g/mL
دمای نگهداری	2-8 °C
اسیدیته	8.0-10.0
فشار بخار	1.25 mmHg

کاربامید قبل از رسیدن به نقطه جوش تجزیه می شود. 

تاریخچه اوره

در سال 1727، هرمان بور هاوه برای اولین بار اوره را از ادرار جدا کرد. در سال 1828، تنها 55 سال پس از کشف این ماده فریدریش وهلر، دانشمند آلمانی موفق به سنتز اوره شد. او در تلاش بود آمونیوم سیانات را تهیه کند اما حین واکنش نقره سیانات با آمونیوم کلرید، کریستال سفید رنگی تهیه کرد که با ساختار اوره کشف شده مطابقت داشت.

AgNCO + NH₄Cl → (NH₂)₂CO + AgCl

اکنون برای تهیه این ماده در صنعت روش های دیگری وجود دارد.

روش تهیه

در تولید صنعتی، اوره از آمونیاک و کربن دی اکسید سنتز می شود. به همین دلیل کارخانجات تولید اوره همیشه در مجاورت محل تولید آمونیاک قرار دارند.

آمونیاک و کربن دی اکسید در دما و فشار بالا واکنش داده و آمونیوم کاربامات را تهیه می کنند که در فشار پایین تر به اوره و آب تجزیه شود.

کاربرد

کاربامید در تهیه سرامیک، کاغذ، رزین، غذای حیوانات، پلاستیک، داروها و محصولات آرایشی کاربرد دارد که در این قسمت به شرح برخی از آن ها می پردازیم:

کشاورزی

تقریبا 90 درصد اوره تولید شده در سراسر جهان به مصارف کشاورزی اختصاص داده می شوند.

این ماده دارای مقادیر زیادی نیتروژن است. به همین دلیل، در خاک به آمونیاک و کربن دی اکسید تجزیه می شود. کاربامید در آب انحلال پذیر است بنابراین می توان در کود های محلول (ترکیب با آمونیوم نیترات) نیز از آن استفاده کرد.

داروسازی

از واکنش اوره و مالونیک اسید، بابیتوریک اسید تهیه می شود. این ماده در سال 1864 توسط ادولف بایر کشف شد که به عنوان کاهنده فعالیت سیستم عصبی مرکزی در داروها مورد استفاده قرار می گیرد.

صنعت شیمیایی

اوره ماده اولیه خامی برای تهیه دو دسته از ترکیبات است: رزین های اوره فرمالدئید و رزین های اوره ملامین فرمالدئید.

این ترکیبات در تهیه چسب، روکش، قالب گیری و در نساجی کاربرد دارند.

کاربرد اوره در محصولات آرایشی

این ماده یک لایه بردار و مرطوب کننده طبیعی است. همچنین به دلیل خواص ضد باکتری و بافری کننده در محصولات آرایشی مورد استفاده قرار می گیرد.

MSDS و اطلاعات ایمنی

محفظه حاوی این ماده را در محیطی خشک، خنک و با تهویه مناسب قرار دهید. آن را از اکسید کننده های قوی دور نگه دارید و از تجمع گرد و غبار در محل قرارگیری محفظه جلوگیری کنید.

این ماده در شرایط معمول پایدار است اما نباید در مواجهه با حرارت یا رطوبت قرار بگیرد. از تجزیه این ماده کربن دی اکسید، کربن مونوکسید و اکسید های نیتروژن تشکیل می شوند.  هنگام کار با این ماده نکات ایمنی را رعایت کنی و از تجهیزات مناسب استفاده کنید.

جمع بندی

طی واکنش پروتئین ها با نیتروژن، اسید آمینه های پروتئین گروه آمینی را آزاد می کنند و این آمین به آمونیاک تبدیل می شود. از آنجایی که آمونیاک برای بدن ماده ای مضر به شمار می آید در کبد به اوره تبدیل شده و برای دفع از بدن به کلیه می رود. اوره یا کاربامید برای اولین بار در سال  1828، حین واکنش نقره سیانات با آمونیوم کلرید تهیه شد. این ماده در تهیه داروهای کند کننده فعالیت سیستم عصبی مرکزی، به عنوان مرطوب کننده و لایه بردار در کرم های آرایشی و برای تهیه سایر ترکیبات شیمیایی مورد استفاده قرار می گیرد. بیشترین کاربرد کاربامید در تهیه کود های شیمیایی است زیرا با نفوذ در خاک به آمونیاک و کربن دی اکسید تبدیل می شود. اما حین کار با این ماده رعایت نکات ایمنی الزامی است. توجه داشته باشید که کاربامید نباید در معرض رطوبت با تجمع گرد و غبار قرار بگیرد و در صورت تجزیه حرارتی به کربن دی اکسید، کربن مونوکسید و اکسید های نیتروژن تبدیل می شود.